Hellooo Dutchies

Schrijvende in de trein waar de zon in mijn gezicht schijnt met muziek in de oren, schoenen los en gewoon even rust.

Want rust daar was ik wel even aan toe na een loop van bijna 20 km door The Blue Mountains. Wat gigantisch mooi was dat! Het was 32 graden en volop zon maar daar had je in the forest totaal geen last van. De zonnebril kon voor t eerst in vele dagen weer af. Alleen deze wandeling gedaan, was dat heel handig? Geen idee maar ik heb echt een fantastische tijd gehad en het geen wat ik nu allemaal heb gezien had ik niet gezien als ik samen was gegaan. Trots op mezelf want na een flinke val op een moment waar je je dat niet kan veroorloven toch door gegaan met veel pijn wat later afzakte. Opgeven was geen optie doorgaan was wel een optie. Trots op dat ik altijd de juiste keuze heb gemaakt op het pad dat ik volgde. Het moment dat je dan boven komt of een waterval tegen komt omdat je het zo warm hebt is echt intens. Zo intens dat valt niet te beschrijven hier. Nou vertelde ik 20 km dat lijkt niet heel veel maar ik heb het gevoel dat ik 100 km in de benen heb. Trappen op en af, smalle paden, stijl omhoog of stijl omlaag. Gigantisch zwaar en dan kom je ook mensen tegen die nog met een hele backpack en tent op de rug dragen want je kunt in deze prachtige plek ook camperen.

Alleen in Australië, alleen op stap maar toch niet alleen zijn. 1 maand in Sydney al bijna weer. Toch ben ik wel degelijk alleen in Australië. De vrienden die je thuis hebt heb je nu niet, de familie die gigantisch dicht bij je staat, staan nu echt wel verder weg. Facetime en whatsapp is super makkelijk maar geeft niet het gevoel wat je hebt als je ze echt ziet. Hier iemand ontmoet die dit geheel herkend. Hoe vaak ben ik van thuis wel niet gewaarschuwd “Laura pas op dat je niet te snel contact maakt, kijk meer kat uit de boom en niet zoals je dat hier doet”. Nou hier ligt het helemaal anders contact maken gaat ineens heel moeilijk hier. Gelukkig kan ik er super over praten met een Dutchie die hier ook zit. En dat op 10 minuten loop afstand van mij! Soms moet je het dan ook maar ff net treffen.

Alleen in Australië betekent ook mijn avontuur. Dean Lewis die een Ozzie is heeft toevallig zijn summer tour terwijl ik in Sydney ben. Met een belletje heb ik toch nog 1 kaart weten te bemachten voor een van zijn concerten. Hier kijk ik echt onwijs naar uit.

Gelukkig heb ik hele leuke mensen om mij heen. Ieder die geniet van zijn avontuur hier. Heb echt al heel veel verschillende dingen gezien en trek er ook graag op uit nu in hier ben.

Ozzie’s zijn trouwens echt fantastisch! De mensen die ik tot nu toe heb ontmoet zijn zo different (mijn excuses kan het juiste Nederlandse woord er niet voor vinden) van de mensen die ik in andere landen heb ontmoet. Heel warmvolle mensen, willen je helpen en zijn heel normaal. (Doe maar normaal dan ben je al gek genoeg).

Hier heb je trouwens wel echt verschil in travellers onder elkaar. Misschien ligt dat ook aan dat ik nog op school zit. De mensen die echt gaan reizen voor een langere periode hierna zijn compleet anders ingesteld dan de mensen die hier gaan reizen voor 1 of 2 maanden.

Nou kijk ik weer even uit het raam en het uizicht is echt ongekend mooi hier. Ik raad echt iedereen aan die de kans krijgt om een reis naar dit fantastische land te maken. Ja ik voel mij helemaal op mijn plek hier alleen met mensen om mij heen. Oprecht genieten.

Zeuren mag ik niet maar het is op dit moment wel echt warm. VERASSING dit is pas 34 graden en ik mag er nog wel 11 bij optellen voor in de komende maanden!

Het Ozzie gaat ook steeds meer in mij zitten. Met mensen een praatje maken is namelijk de normaalste gang van zaken. How you going? En het NO WORRIES mentaliteit neemt ook steeds meer in mij. En links is echt super normaal, dat wordt nog wat als ik weer terug kom!

Ik ben een heel gelukkig mens dat ik de kans heb om hier in Australië negen maanden te mogen zijn.

Lekker op ze Ozzie’s zeggen we dan.

See you!